50. Sąd

Cassidy 
Już dzisiaj ma się odbyć rozprawa. Ojciec Tess nie odpuścił. Denerwowałam się od samego rana i strasznie się cieszyłam, że Liam specjalnie przyjechał. Sama pewnie nie dałabym rady. Po dosyć długim prysznicu ubrałam się w beżowe materiałowe spodnie, biała koszulę i botki <klik>. Gotowa zeszłam na dół. 

- Ale ja zostanę z wami?- dopytywała się smutna Tess.
- Nikomu cię nie oddamy.- odpowiedział jej Liam.- Zostaniesz z ciocią Moniką i wujkiem Niallem.
Siedziałam w samochodzie obok Liam, uśmiech nie schodził mi z twarzy. Sąd nie miał żadnych obiekcji co do tego, że Tess powinna zostać z nami. Liam zamiast jechać do domu, jechał do centrum. Spojrzałam pytając na swojego narzeczonego.
- Przecież obiecałem jej szczeniaka.- powiedział z uśmiechem.
Jechał dalej, aż przejechał cały Londyn. Zatrzymał się pod jakimś domem 10 km od Londynu. Otworzył mi drzwi. Weszliśmy do środka po domu biegało mnóstwo szczeniaków husky.
- Państwo w sprawie szczeniaka?- zapytała młoda kobieta.
- Tak.
- Proszę sobie wybrać jakiegoś a później dopełnimy formalności.
Szczeniaków było tyle, że nie mogliśmy się zdecydować na żadnego. W końcu w moje ręce wpadł najmniejszy z nich wszystkich. Był praktycznie cały piały. Pokazałam tego słodziaka Liamowi. 
- Tak ten jej na pewno się spodoba.
Odwiedziliśmy jeszcze zoologiczny i ze wszystkimi rzeczami wróciliśmy do domu. Piesek spał na moich rękach. 
- Wróciliśmy.- powiedział Liam jak tylko weszliśmy.
W przedpokoju pojawiła się Tess, a po chwili Niall z Monicą. 
- Jak rozprawa?- zapytała przyjaciółka, a ja szeroko się uśmiechnęłam.
- Tess zostaje z nami.- odpowiedziałam.- Mamy coś dla ciebie.- stwierdziłam kucając.
Jej szare oczka zaświeciły się radośnie kiedy podałam jej szczeniaka. 

Chłopaki musieli już jechać, przyjechali na parę dni. Było mi smutno. Leżałam na łóżku, najpierw usłyszałam skamlenie Śpiocha- bo tak się nazywał piesek Tess- a po chwili płacz dziewczynki. Zerwałam się z łóżka i zbiegłam na dół. Moja mała siedziała na podłodze i płakała.
- Kochanie co się stało?- zapytałam pojawiając się obok niej.
- Wywaliłam się.
- Coś cię boli?
- Rączka.
Ubrałam siebie i Tess i pojechałyśmy do szpitala. Zabrali ją na prześwietlenie. Pięć minut później zawołał mnie lekarz.
- Ręka jest połamana, musimy wsadzić ją w gips.- powiedział.
- Jak trzeba to trzeba.- stwierdziłam.
Na lewą rączkę założyli jej gips, w nagrodę, że była taka dzielna pojechałyśmy na lody. 

---

Jakoś mi ten nie wyszedł. Przepraszam. Mile widziane komentarze i do następnego.