63. Polska piosenka

Cassidy
Siedziałam w studio i czekałam na Łukasza. Był bardzo zadowolony z tego, że razem coś nagramy. Liam już mniej. Oj ten mój zazdrośnik. Siedziałam przy klawiszach i grałam sobie tak bezsensownie. Do studia ktoś wszedł. Odwróciłam się i zobaczyłam starego przyjaciela. Podszedł do mnie i mocno mnie przytulił.

- Nasza Cass w swoim żywiole. Co cię skłoniło do nagrania płyty?
- Ten facet, który cię tutaj przywiózł.
- Wiedziałem, że to równy gość. To co piękna zaczynamy.
- Oczywiście.

Ja:

Zgubić nas może, 

Jedno spojrzenie w dół

Postaram się

Z resztek nadziei, 

Uszyć bezpieczny strój.

Ochronić Cię.

Ściąga nas do ziemi coś,

Za najdrobniejszy błąd.

Płacimy tym, co świat nam dał

Jak ruszyć dalej stąd?

Nie patrzę w dół, na cienkiej linie

Trzymam się Twoich rąk

I mądrych słów.

Nie patrzę w dół, 

Bo wierzę w to,

Że mamy w sobie tę moc,

By iść przed siebie.

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Łukasz:

Idź, i nie daj się złamać

Już nigdy nie przestawaj, idź

Bądź niepokonana, 

Utkana dla nas cienka nić, 

Po której stąpamy,

Pod nami przeciwności tłum.

Idź dalej przed siebie

I nie spoglądaj w dół.

Ja:

Ściąga nas do ziemi coś,

Za najdrobniejszy błąd.

Płacimy tym, co świat nam dał

Jak ruszyć dalej stąd?

Nie patrzę w dół, na cienkiej linie

Trzymam się Twoich rąk

I mądrych słów.

Nie patrzę w dół, 

Bo wierzę w to,

Że mamy w sobie tę moc,

By iść przed siebie.

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Nie patrzę w dół,

Na cienkiej linie

Trzymam się Twoich rąk

I mądrych słów.

Nie patrzę w dół, 

Bo wierzę w to,

Że mamy w sobie tę moc.

Nie patrzę w dół, na cienkiej linie

Trzymam się Twoich rąk

I mądrych słów.

Nie patrzę w dół, 

Bo wierzę w to,

Że mamy w sobie tę moc,

By iść przed siebie.

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Iść przed siebie

Nie patrzę w dół, na cienkiej linie

Trzymam się Twoich rąk

I mądrych słów.

Nie patrzę w dół, 

Bo wierzę w to,

Że mamy w sobie tę moc.

- I jak Paul?- zapytałam kończąc.
- Wspaniałe, a przetłumaczysz?
- Jasne- zaśmiałam się i przybiłam piątkę z Łukaszem.
- Mogę liczyć na piwo tak jak kiedyś?
- Nie za bardzo. Wracam do domu. Spotkamy się na koncercie.
- Nie. No dobra.
Pożegnałam się z kumplem i wybiegłam ze studia. W końcu do domu. Było koło trzeciej, ale w studio byłam od ósmej. Znalazłam się pod domem. Szybko pokonałam schody. Znalazłam się w przedpokoju. Zrzuciłam z nóg szpili i już na boso przemierzałam dom. W ogrodzie Liam i Tess grali w piłkę. Z wózka dobiegł mnie płacz. Wzięłam Arianę na ręce.
- No już księżniczko. Może coś zjemy.
Liam spojrzał w moim kierunku, a ja mu pomachałam. Z Arii na rękach poszłam do kuchni. Zabrałam się za przygotowywanie mleka. Moja mała księżniczka. Patrzyła na mnie dużymi niebieskimi oczkami. 
- Tylko ty umiesz ją uspokoić- powiedział Liam. Mała była dość płaczliwa, ale nie u mnie.
- No bo to moja mała cór...- Liam spojrzał na mnie, a ja na małą.- Córeczką- dokończyłam ciszej.
- Pokochałaś ją?
- Jest wspaniała.- Pocałowałam Liama w policzek i zaczęłam karmić małą.- Musimy zrobić dla niej pokój. Prawa rodzicielskie masz pełne.
- Też o tym myślałem. Ubieramy dzieciaki i idziemy do sklepu. Obiad zjemy na mieście. 
- To ja się tylko przebiorę. 
Podałam Arianę Liamowi i poszłam na górę. Ustałam w garderobie i zaczęłam się rozbierać. W samej bieliźnie wybierałam sobie czyste ciuchy. Padło na białe spodenki i bluzkę z rękawem trzy czwarte <klik>. Ubrana zbiegłam na dół. 
- Możemy iść.
- Mała zmiana planów. Dzieciaki mają dwie opiekunki.- Spojrzałam pytająco na Liama, a on pokazał na Natalię i Zayna siedzących w ogrodzie i bawiących się z Tess.
- Nie sądzisz, że oni bardzo często bawią się w opiekunki.
- Może ćwiczą na przyszłość.

---

ALe mi się długo pisało ten rozdział. No nie może być. Wyszedł do kitu, ale nie będę go poprawiać bo wyjdzie jeszcze coś gorszego. Liczę na komentarze i do następnego.