3. To ona

3. To ona 

Miną już tydzień od bankietu, z Liamem nie widziałam się ani razu, bo zgubiłam jego numer. Sierotka ze mnie. Zdążyłam się rozpakować. Z polski przyjechała reszta moich rzecz. Znalazłam idealne miejsce dla mnie. Siedziałam w mojej garderobie i rozwieszałam resztę rzeczy kiedy znalazłam tam schody.  Jak to ja byłam strasznie ciekawa co jest na
górze więc weszłam a tam mały pokoik od góry do dołu ustawiony półkami na książki, wielkie okno, a pod nim ławeczka do siedzenia. Istny raj. Od taty dowiedziałam się, że to należy do mojego pokoju. Teraz ustawiam tam książki, zostało nawet miejsca na nowe. 

- Cass wychodzę do pracy, nie siedź cały dzień w domu jest ładna pogoda. 

- Nie mam zamiaru.- słyszałam jak zamykają się drzwi, przez okno widziałam jak odjeżdża. Zeszłam na dół, z garderoby wzięłam bikini, koszulkę i szorty <klik> i poszłam do łazienki. Przebrana wzięłam z biurka książkę oraz odtwarzacz i zeszłam na dół do kuchni. W szklankę nalałam sobie soku i poszłam nad basen. Opalałam się na leżaku, oczywiście bez bluzki i czytałam książkę ze słuchawkami na uszach, kiedy czyjaś piłka wytrąciła mi książkę z ręki. Rozejrzałam się po ogrodzie szukając winowajcy. Z za płotu wystawała czyjaś głowa. 

- Mogłabyś podać piłkę.- krzykną do mnie. Wstałam, wzięłam piłkę i podeszłam do płotu. Podałam ją chłopakowi. Trzeba przyznać, że niezłe ciacho z niego. Brązowe loczki, zielone oczy i te dołeczki. 

- Proszę.

- Dzięki.- powiedział i zniknął. Usłyszałam jeszcze- Chłopaki wiecie jaka laska mieszka za płotem. Li może zaproponujesz jej, żeby z nami po grała.

- Czemu ty tego nie zrobisz?- zapytał znajomy głos.

- Bo ty masz lepsze gadane.- odpowiedział ten w loczkach.

-  No niech ci będzie. - zgodził się ten drugi. - Cześć, jestem Liam.- zwrócił się do mnie. Normalnie nie mogłam uwierzyć, że mieszka on obok mnie.

- Cześć.- przywitałam się odwracając. 

- Chcesz z nami pograć?

- Jeżeli to ci twoi kumple, którzy tańczyli na golasa przed pałacem Buckingham to nie jestem pewna.- w końcu na mnie spojrzał

- Cassidy?- zdziwił się- Czemu nie zadzwoniłaś? - zapytał

- Zgubiłam twój numer telefonu. Takie zdarzenia są u mnie na porządku dziennym.- wyjaśniłam i oboje zaczęliśmy się śmiać. 

- To co pograsz z nami?-zapytał jeszcze raz jak się uspokoiliśmy.

- To ci kumple?

-Tak, ale przy bliższym poznaniu są całkiem spoko..

- Więc z miłą chęcią. 

- To chodź.- on chyba myślał, że będę przechodzić przez płot.

- Chyba skorzystam z wejścia, jeśli nie masz nic przeciwko.

- Oczywiście.- zgodził się i znikną. Narzuciłam na siebie koszulkę, wzięłam telefon, zamknęłam dom i zapukałam do domu obok.

- Zayn otwórz, to nasza nowa sąsiadka.- usłyszałam krzyk Liama.

- Okej.- zgodził się kolejny znajomy głos i otworzył mi drzwi. W drzwiach stał Zayn Malik. Mało nie umarłam ze zdziwienia na ich progu. On też miał dosyć interesującą minę.- Cass?

- Zayn?- zdąrzyła tylko tyle z siebie wykrztusić bo w jednej chwili byłam w jego ramionach. - Malik dusisz mnie.- warknęłam 

.- Teraz to jestem w 100 % pewien, że to ty. Cassidy co tutaj robisz.

- Odwiedzam znajomego.- odpowiedziałam

- Jestem tylko znajomym? zapytał ze smutkiem

- Nie głupolu, wpadłam do Liama. Nawet nie wiedziałam, ze tutaj mieszkasz. O ile dobrze pamiętam to śpiewałeś w jakimś zespole.

- Tak. Liam jest 1/5 zespołu.

- Szczerze nie wiedziałam. 

- Zayn i co przyszła?- zapytał Liam wchodząc do pokoju. Nieco się zdziwił przecież ten imbecyl nadal trzymał mnie w ramionach i chyba nie miał najmniejszego zamiaru mnie puszczać. - Malik nie obściskuj się z sąsiadką bo twoja dziewczyna będzie zazdrosna. 

- Cass jesteś naszą nową sąsiadką?
- Tak. Malik przez trzy miesiące mój drogi ojczulek mieszkał koło ciebie, a ty nic o tym nie wiedziałeś.
- To jak za dawnych lat. Na długo przyjechałaś?
- Na stałe.- odpowiedziała.
- Ja nic nie czaje.- jękną Liam, o którym zapomniałam.
- Już wyjaśniam.- powiedział Malik- Cass to moja przyjaciółka z Bradford.
- Co? Cassidy mówiłaś, że przyjechałaś z Polski.
- Bo przyjechałam. Pięć lat temu moi rodzice się rozwiedli i ja razem z mamą wróciłam do Polski. Malika znam od dzieciństwa. 
- To nieźle.- stwierdził- Idziecie grać?- zapytał
- Jasne.- zgodziłam się i we trójkę poszliśmy do ogrodu.
- Cass czemu się nie odzywałaś?- zapytał mnie Zayn
- Nie mogłam.- odpowiedziałam Czułam na sobie wzrok Liama.- Kiedyś ci wyjaśnię, ale nie teraz.
- Nie nalegam.- oznajmi Zayn.
 Wyszliśmy z domu do ogrodu, a tam nad basenem trójka chłopaków ściągała sobie nawzajem spodenki.
- Chłopaki uspokójcie się mamy gościa.- przywołał ich do porządku Liam. Trójka chłopaków ustała w równym rzędzie na baczność przed Liamem i uważnie mi się przyglądali.
- Harry miałeś racje naprawdę jest ładna.- powiedział chłopak w gatkach w paski, a ja się zaśmiałam
- Mówiłem.- stwierdził zadowolony z siebie lokowaty.
-Chłopaki ja tu jestem i wszystko słyszę.- pomachałam do nich.
- To wiedz, że jesteś ładna.- odezwał się pasiasty jak najbardziej poważny.
- Jak się nazywasz?- zapytał blondynek.
- Jestem Cassidy.- przedstawiłam się
- Harry.- powiedział Lokowaty
- A ja Louis.- przedstawił się pasiasty.
- Niall.- blondynek
- To co gramy?- zapytał Zayn
- A w co?
- W siatkę.- oznajmili jednocześnie chłopcy.
- Okej. - zgodziłam się.
   Byłam w drużynie z Zaynem i Liamem, wygraliśmy z nimi. Teraz odpoczywałam na leżaku, a czwórka odpałowców wygłupiała się w basenie. Zayn poszedł rozmawiać przez telefon ze swoją dziewczyną. 
- Cass chodź z nami podpływać.- zawołał mnie Liam
- Nie mam ochoty.- nie umiałam pływać.
- No chodź.- namawiali mnie chłopcy, w końcu Lou wyszedł z basenu i wziął mnie na ręce.
-Lou puść mnie.
- Nie.- powiedział i podszedł ze mną do basenu. Wrzucił mnie do basenu. Nie mogłam złapać powietrza. W jednej chwili uratowały mnie czyjeś ręce. Leżałam na leżaku, a na de mną stli chłopacy.
- Cass przepraszam, nie wiedziałem, że nie umiesz pływać.- zaczął przepraszać mnie Lou.- Dobrze, że Liam był blisko i zauważył, że coś jest nie tak.- już wiem kto był moim wybawcą.
- Dzięki. - wychrypiałam do Liama.
- Nie ma za co. Może napijesz się czegoś.- zaproponował 
- Nie uważasz, że jak na jedne dzień wystarczy mi płynów.- zażartowałam.
- Żartujesz to znaczy, że będziesz żyć.- odetchną z ulgą Harry
- W ramach rekompensaty za próbę zabójstwa zapraszamy cię na ognisko. - powiedział Lou.
- Kto będzie?- zapytałam.
- My i moja dziewczyna. Jest bardzo miła polubisz ją.- odpowiedział mi Lou.
- To z miłą chęcią.- zgodziłam się. - O której te ognisko?- zapytałam
- Za dwie godziny.- odparł Louis.
- Wiecie ja pójdę się przebrać bo jestem cała mokra.
- Dobra.- zgodzili się wszyscy.
- To ja może cię odprowadzę.
- Jeśli chcesz.